این یافته اصلی گزارش مشترکی است که روز سه شنبه توسط کمیسیون اقتصادی سازمان ملل برای منطقه ، ECLAC و سازمان بین المللی کار (ILO) منتشر شد.
به طور همزمان در پایتخت های سانتیاگو ، شیلی و لیما ، پرو ، از طریق کنفرانس مطبوعاتی مشترک مجازی به رهبری آلیشیا بارسنا ارائه شد. دبیر اجرایی ECLAC و وینیسیوس پینهیرو ، مدیر منطقه ای ILO.
“از نظر اشتغال ، بحران سلامتی بیش از هر چیز بر گروه های آسیب پذیر تأثیر گذاشت ، و باعث افزایش تعادل در بازار کار می شود. زنان بیشتر تحت تأثیر از دست دادن شغل و کاهش مشارکت در بازار کار قرار گرفته اند. یک دیدگاه استراتژیک باید توسعه پایدار را با ایجاد شغل مرتبط سازد. ”
زنده ماندن از یک “ضربه بی سابقه”
COVID-19 “ضربه بی سابقه ای” به اقتصاد و بازارهای کار در آمریکای لاتین و کارائیب وارد کرده است ، که منجر به بزرگترین انقباض در منطقه در 100 سال گذشته شده است.
بیشترین تأثیرات در سه ماهه دوم سال جاری میلادی ، زمانی که تخمین زده شد 47 میلیون شغل از دست رفته باشد ، در مقایسه با سال 2019 ، احساس شد.
بسیاری از افرادی که خود را بدون شغل یافتند ، نتوانستند به سرعت وارد کار شوند ، یا با توجه به محدودیت های تحرک که مانع از کار آنها شد ، کاملاً کنار کشیدند.
زنان ، جوانان و مهاجران از جمله کسانی هستند که به شدت تحت تأثیر قرار گرفته اند و همچنین در این گزارش بررسی می شود که چگونه این بحران بر اشتغال افراد 15 تا 24 ساله تأثیر گذاشته است.
چشم اندازهای جدی برای جوانان
این گزارش نشان می دهد که بیماری همه گیر تأثیر بیشتری بر جوانان داشته است ، تا حدودی به دلیل وجود جای خالی در سطح ورودی کمتر ، تمدید قرارداد موقت و استخدام کمتر در دوره های آزمایشی.
بعلاوه ، احتمال کمتری برای یافتن شغل ، جوانان را از جستجوی کار منصرف کرده و منجر به افزایش تعداد کسانی که نه بدنبال کار هستند و نه تحصیل می کنند ، می شود.
این گزارش هشدار می دهد: “این مدت طولانی بی تحرکی تأثیرات ماندگاری در مسیر شغلی آنها دارد: غیررسمی بودن بیشتر و محرومیت بیشتر از بازار کار در آینده”.
یارانه ها و آموزش مهارت ها
این دو سازمان ملل متحد خواستار ارتقا integration ادغام جوانان در بازار کار با تلفیق آموزش کلاس و به دنبال آن کارآموزی شده اند.
یارانه های پولی حضور و مشارکت را تضمین می کند و خدمات استخدام از ورود مجدد آنها به نیروی کار پشتیبانی می کند.
جوانانی که بیکار شده اند نیز می توانند از آموزش های شغلی بهره مند شوند که مهارت مجدد یا آموزش مجدد را تسهیل می کند. در همین حال ، “باید از فناوری های دیجیتال استفاده شود تا ظرفیت یادگیری افزایش یابد و در نتیجه شکاف های دیجیتالی بین آنها برطرف شود.”
تحریک رشد شغلی
این گزارش هشدار می دهد که بر اساس متوسط نرخ رشد اقتصادی طی دهه گذشته ، بازگشت به سطح فعالیت های اقتصادی قبل از بحران چندین سال به طول خواهد انجامید ، که این به بهبود طولانی مدت مشاغل تبدیل می شود.
به گفته نویسندگان ، هرگونه بازگشت مستلزم ادامه سیاست های زیست محیطی است که رشد شغل را تحریک می کند ، تقویت شده توسط “سیاست های مالی فعال که موجب اشتغال می شوند ، با پروژه های سرمایه گذاری پر کار” که بر پایداری متمرکز است.
آنها افزودند ، اینها به نوبه خود باید با سیاست های صنعتی و فن آوری همراه باشد ، در جهت ایجاد ظرفیت تولید و افزایش رقابت ، همراه با بودجه برای مشاغل کوچک و شرکت های متوسط است.