زبان مادری شما ممکن است توانایی موسیقی شما را تغییر دهد.
به نظر می رسد صحبت کردن به زبان مادری که نیاز به تن صدا دارد، درک ملودی را تقویت می کند، اما به قیمت ریتم، محققان در 26 آوریل گزارش دادند. زیست شناسی کنونی. این مطالعه عظیم جهانی به چگونگی نفوذ مهارت های زبانی به سایر حوزه های شناخت اشاره می کند.SN: 3/29/23).
زبان‌های آهنگی برای تشخیص کلماتی که در غیر این صورت ممکن است یکسان به نظر برسند از زیر و بمی استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، در زبان ماندارین، mă به معنای اسب است، در حالی که mā به معنای مادر است. زبان های غیر تونال مانند اسپانیایی گاهی اوقات تغییرات زیر و بمی را برای نشان دادن احساسات، برای مثال، اما نه برای تغییر معنای یک کلمه، شامل می شوند.
به عنوان یک سخنران ماندارین و نوازنده فلوت، Jingxuan Liu در مورد تلاقی بین زبان و موسیقی شگفت زده شد. لیو در حین تحصیل در رشته روانشناسی در مقطع کارشناسی در دانشگاه دوک، به تجزیه و تحلیل توانایی های موسیقی نزدیک به نیم میلیون نفر از 203 کشور کمک کرد. همکاران او یک بازی آنلاین راه‌اندازی کرده بودند که در آن شرکت‌کنندگان چندین کار موسیقایی را انجام می‌دادند، از جمله شناسایی ملودی‌های منطبق در آهنگ‌های مختلف و یافتن آهنگ‌هایی که با ریتم آهنگ‌ها مطابقت دارند.
به طور متوسط، گویشوران بومی 19 زبان اهنگی ارائه شده در کار ملودی در مقایسه با سخنرانان 29 زبان غیر آهنگی بهتر بودند. و تأثیر آن کم نبود – یک زبان اول آهنگی درک ملودیک را تقریباً نصف مقداری که دروس موسیقی انجام می‌داد، افزایش داد، که مورد بررسی قرار گرفت. اما گویندگان زبان تونال در تکالیف ریتم بدتر بودند.
انسان ها باید در مورد آنچه که به آن توجه می کنند انتخابگر باشند. الگوهای زیر و بمی در زبان های اهنگی حیاتی هستند، که ممکن است مبادله موسیقی را توضیح دهد. کورتنی هیلتون، یکی از نویسندگان این مطالعه، دانشمند شناختی در دانشگاه اوکلند در نیوزیلند، می‌گوید: «شما منبع محدودی از توجه دارید، و باید آن را به نحوی به آن اختصاص دهید».
تحقیقات قبلی در مورد زبان و موسیقی اغلب فقط دو زبان، معمولاً انگلیسی و کانتونی یا ماندارین را مقایسه می‌کردند. اما تأثیرات فرهنگی دیگر، مانند سبک های موسیقی شرقی و غربی، می تواند بر نتایج تأثیر بگذارد. با بررسی طیف گسترده‌ای از افراد، مطالعه جدید شامل زبان‌هایی بود که هرگز به این روش ارزیابی نشدند و به نتایج قابل تعمیم‌تری رسید.
هیلتون می گوید: «نتیجه ما در اینجا نشان می دهد که زبانی که کسی صحبت می کند – که بخش مهمی از فرهنگ است – شناخت را نیز شکل می دهد.
