“اکنون بیش از هر زمان دیگر ، ما باید به خرد مردم بومی توجه کنیم. این خرد ما را به مراقبت از زمین فرا می خواند تا نه تنها نسل ما از آن لذت ببرد ، بلکه نسل های آینده نیز از آن لذت ببرند. ”
این خرد از طریق داستان ها و روحیات به ما منتقل می شود. مثال نوال را در نظر بگیرید ، یک روح فوق طبیعی برداشت که طبق باورهای Mesoamerican می تواند شکل های حیوانی به خود بگیرد. در روزهای خاص تقویم بومی ، مردم نوال را برای برداشت خوب فرا می خوانند. داشتن یک محصول خوب چیز خوبی است. حتی بهتر است زمین بارها و بارها نعمت خود را بدهد. برای بهره مندی از چنین موفقیت های مکرر ، کشاورزان منطقه می دانند که باید به فصول احترام بگذارند ، بکارند ، بکارند ، و اجازه دهند زمین برای مدتی بی رویه بماند.
این حکمت همچنین در بیانیه ای از سال 2012 ، در یک تاریخ فرخنده در تقویم مایا بیان شد. این Oxlajuj B’aktun یا “تغییر دوران” بود ، پایان چرخه ای که بیش از 5000 سال طول می کشد. در آن تاریخ ، سه نهاد سازمان ملل متحد که با مردم بومی کار می کنند ، در گواتمالا گرد هم آمدند ، اولین نشست مشترک آنها در خارج از مقر سازمان ملل در نیویورک.
آنها با هم بیانیه ای صادر كردند كه بشریت را به احترام به حقوق بشر ، ترویج هماهنگی با طبیعت و توسعه ای كه به احترام به خرد نیاكان احترام بگذارد ، التماس كنند. این سه نهاد شامل مجمع دائمی برای مسائل بومی ، مکانیزم خبرگان در مورد حقوق مردم بومی و گزارشگر ویژه در مورد حقوق مردم بومی بودند.
این خرد به “كاتون: گواتمالای ما 2032” راه یافت ، برنامه ملی كه توسعه پایدار سه دولت متوالی را هدایت می كند. این به عنوان قطب نمای چارچوب همکاری سازمان ملل متحد برای توسعه پایدار 2020-2024 است که با همکاری دولت گواتمالا ایجاد شده است.
WFP
سازمان ملل در گواتمالا در طی همه گیری از کشاورزان بومی K’iche حمایت می کند.
گواتمالایی های بومی بیشترین آسیب را از همه گیر ویروس کرونا می بینند
برای پیگیری کاتون ، باید وضعیت افراد بومی را بررسی کنیم. در گواتمالا ، آنها از جمله آسیب پذیرترین افراد هستند زیرا دائماً از سرزمین اجدادی خود آواره می شوند. داده های سال های اخیر نشان می دهد که میزان فقر در بین افراد بومی 79 درصد بوده است که تقریبا 30 واحد بالاتر از میانگین ملی است. حتی قبل از همه گیری COVID-19 ، از هر 10 دختر ، پسر و نوجوان بومی ، هشت مورد در فقر زندگی می کنند. فقط شش نفر دبستان را به پایان می رسانند ، فقط دو نفر به دبیرستان می روند و یک نفر به دانشگاه می رود. از هر 10 کودک بومی زیر پنج سال شش نفر از سو mal تغذیه مزمن رنج می برند.
COVID-19 برای تمام گواتمالا ویرانگر است. بسیاری از مردم بیمار هستند ، برخی در حال مرگ هستند و تعداد بی شماری دیگر به دلیل بیماری خود و همچنین قرنطینه مانع کار و درآمد خود می شوند و امرار معاش می کنند.
هر چقدر سخت همه گیر گواتمالا شود ، مردم بومی را بیش از پیش تحت تأثیر قرار خواهد داد. آنها قبلاً دورترین ها بودند و اکنون حتی بیشتر عقب می مانند. وضعیت زنان بومی ، که اغلب تأمین کنندگان اصلی خانواده های خود هستند ، حتی نگران کننده تر است.
UN Women / رایان براون
دانش افراد بومی در گواتمالا از طریق داستان ها و هنر منتقل می شود.
مردم بومی کلید بقای جمعی را دارند
و با این حال ، بومیان با استفاده از نبوغ خود به دنبال راه حل های خود هستند. آنها از دانش و روشهای سنتی برای مهار این بیماری استفاده می کنند.
همه ما باید بخاطر آنها به فکر سلامتی مردم بومی باشیم. ما باید به خاطر آنها به خرد آنها احترام بگذاریم. ما باید به خاطر آنها از حقوق بشر آنها محافظت کنیم. ما باید آنها را به خاطر آنها در تصمیم گیری گنجانیم. فقط درست است
اما ما همچنین باید این کار را به خاطر همه گواتمالایی ها انجام دهیم. همه گواتمالا ، در واقع ، کل جهان ، چیزهای زیادی برای یادگیری از مردم بومی دارد. این کنایه آمیزی دردناک است که آنها مورد سوited استفاده و ظلم قرار گرفته اند و با این وجود ممکن است کلید بقای جمعی ما باشند. این یک طنز دردناک است که مردم بومی از جمله افرادی هستند که بیشتر تحت تأثیر تغییرات اقلیمی قرار دارند و با این حال کمترین کمک را به آن می کنند.
بدون مردم بومی ، نه گواتمالا و نه بقیه جهان به توسعه پایدار دست نخواهند یافت. بدون افراد بومی نمی توانیم از موهبت های زمین لذت ببریم و آنها را برای همه کسانی که بعد از ما خواهند آمد نگهداری کنیم. این کار همه دولت ها و همه مردم است و باید باشد.
75 سال پیش ، امضا کنندگان منشور سازمان ملل متحد “عزت و ارزش انسان” را تأیید کردند.
حال ، بگذارید بار دیگر این باور را تأیید کنیم. و بگذارید اطمینان حاصل کنیم که افراد بومی نیز در آن گنجانده شده اند. ”
